Nerdfighteria Wiki - Belastingen: spoedcursus economie #31 (2023)

Hallo, ik ben Adriene Hill. Dit is Crash Course Economics, en vandaag gaan we het hebben over belastingen. We gaan praten over waarom we belastingen hebben, wat ze voor ons doen, en waarom je door moet gaan en die verhoging moet nemen die je in de volgende belastingschijf zal stoten. Ook opstanden en het slechte beoordelingsvermogen van het Britse rijk als het ging om het belasten van koloniën.

(Inleiding)

Hoewel uw worsteling met belastingen en de belastingwetgeving u vandaag misschien bijzonder onaangenaam lijkt, betalen en klagen mensen al heel lang over belastingen, veel langer dan wij ooit hebben geleefd. Of onze ouders. Of onze grootouders. Oude Mesopotamiërs betaalden belastingen in de vorm van vee en arbeid. Er zijn oude Egyptische teksten en grafscènes die bewijs tonen van belastingen, belastinginners en zelfs belastingopvangcentra. Belastingen en tollenaars komen ook keer op keer in de Bijbel voor. Belastingen komen in de Schrift voor als een noodzaak, zoals: "Geef daarom aan de keizer wat van de keizer is." En belastinginners zijn daarin als zondaars net als prostituees. Meer recentelijk, in 1927, schreef rechter Oliver Wendell Holmes van het Amerikaanse Hooggerechtshof: "Belastingen zijn wat we betalen voor een beschaafde samenleving. Misschien wordt het tijd dat we ook belastinginners vergeven."

We hebben dus al belasting zolang we de administratie van de georganiseerde samenleving hebben. Maar waarom? Wat zijn de doelen van belastingheffing? Op het meest basale niveau brengen belastingen geld op voor overheidsdiensten. Belastingen worden gebruikt om het welzijn van de samenleving te bevorderen - althans het welzijn zoals gedefinieerd door de regering die aan de macht is. Ze helpen ons diensten te betalen die de markten zelf misschien niet betalen, zaken als openbare veiligheid en nationale defensie en onderwijs. Belastingen kunnen worden gebruikt om het milieu te beschermen. Ze kunnen een land helpen bij het implementeren van fiscaal en monetair beleid dat bedoeld is om de economische groei te stimuleren.

Belastingen kunnen worden gebruikt als een manier om rijkdom in een samenleving te herverdelen van mensen die meer hebben naar mensen die minder hebben. Dit kan op een aantal manieren gebeuren, de ene directer dan de andere. Een voorbeeld hiervan is een inkomstenbelastingstelsel dat hoge inkomens tegen een hoger tarief belast dan lage inkomens. En daar komen we op terug. Overheidssubsidies en vouchers zoals voedselbonnen en huisvestingsprogramma's zorgen ook voor een verschuiving van welvaart. Dat geldt ook voor luxebelastingen, in feite een extra belastingaanslag op dure items zoals straalvliegtuigen, duur bont en dat echt vervelende diamanten ringvak op het Monopoly-bord.

Overheden kunnen ook belastingen gebruiken om te proberen het gedrag van mensen te veranderen. Zondebelastingen op producten die niet goed voor je zijn, zoals sigaretten en alcohol, zijn bedoeld om de consumptie van ongezonde producten te verminderen. Benzinebelastingen zijn bedoeld om mensen aan te moedigen minder te rijden. Frankrijk voerde belasting op frisdrank in om te proberen mensen minder suikerhoudende dranken te laten drinken. Denemarken heeft een vetbelasting op voedingsmiddelen met een relatief hoog gehalte aan verzadigd vet aangenomen en vervolgens afgeschaft. Een handvol regeringen, waaronder die in Brits-Columbia, Ierland en Chili, hebben koolstofbelastingen ingevoerd. Deze CO2-belastingen brengen in feite bedrijven en soms huishoudens in rekening voor de hoeveelheid vervuilende broeikasgassen die ze gebruiken of creëren. Deze koolstofbelastingen nemen overal ter wereld verschillende vormen aan. Inwoners van British Columbia betalen bijvoorbeeld 6,67 cent extra per liter benzine als koolstofbelasting. Voor degenen onder ons in de VS, Myanmar en Liberia die het metrieke stelsel niet gebruiken, is dat ongeveer 25 cent per gallon. In Chili betalen exploitanten van elektriciteitscentrales vijf dollar voor elke ton kooldioxide die ze in de lucht uitstoten.

Wanneer economen over belastingen praten, verdelen ze deze soms in directe belastingen en indirecte belastingen. Directe belastingen worden betaald door een persoon of organisatie aan de overheidsinstantie die de belastingen oplegt. Deze omvatten onroerendgoedbelasting en inkomstenbelasting, waar er geen tussenpersoon is, en ik kan de belastingdruk niet op iemand anders afwentelen. belasting over de toegevoegde waarde en omzetbelasting zijn niet precies hetzelfde. Maar het zijn allebei goede voorbeelden van indirecte belastingen. Ze worden verzameld door een winkel of een verkoper of producent van goederen, maar ze worden feitelijk betaald door consumenten. Het zijn belastingen die alle consumenten moeten betalen, ongeacht hoeveel geld ze verdienen. Een paar sokken in het winkelcentrum verderop in de straat gaat me precies hetzelfde kosten als wanneer een miljardair dat paar sokken in dezelfde winkel koopt. Sommige economen zeggen dat indirecte belastingen de marktprijzen verstoren en leiden tot een van de dingen die economen het meest vrezen, de Voldemort van economische resultaten: inefficiëntie.

Economen typeren belastingen ook als regressief, progressief en proportioneel. Laten we beginnen met degressieve belastingen. Regressieve belastingen worden doorgaans over de hele linie toegepast en op het eerste gezicht lijken ze misschien billijk omdat iedereen hetzelfde bedrag betaalt. Maar regressieve belastingen eisen een hogere tol van mensen met een lager inkomen dan mensen met een hoog inkomen. Omzetbelastingen, vooral op essentiële items, worden als regressief beschouwd. Dat is de reden waarom sommige plaatsen de aankoop van voedsel en geneesmiddelen op recept vrijstellen van omzetbelasting. Sommige economen beweren dat vergoedingen voor zaken als jachtvergunningen, tolwegen en rijbewijzen ook regressief zijn. Waarom? Stel je voor dat twee chauffeurs naar de afdeling motorvoertuigen gaan om een ​​nieuw rijbewijs te halen. De een verdient $ 200.000 per jaar, de ander $ 20.000. Beiden betalen exact hetzelfde bedrag voor hun rijbewijs. De licentievergoeding is een veel grotere hit voor de bestuurder met een lager inkomen. En daarom eist regressieve belasting een onevenredige tol van mensen met lagere inkomens.

Aan de andere kant van het belastingspectrum zijn er progressieve belastingen. Progressieve belastingen zijn min of meer het tegenovergestelde van regressieve belastingen in die zin dat ze de belastingdruk verschuiven naar mensen die meer verdienen en weg van degenen die minder verdienen. In de Verenigde Staten is onze inkomstenbelasting een progressieve belasting, wat betekent dat individuen meer belasting betalen naarmate ze meer inkomen verdienen. Maar voordat u zich zorgen gaat maken of u dit jaar door een extra $ 100 te verdienen in een hogere belastingschijf terechtkomt, is het de moeite waard om te begrijpen hoe het progressieve inkomen in de Verenigde Staten werkt. Wanneer de IRS berekent hoeveel u aan belastingen verschuldigd bent, gebruikt het marginale inkomstenbelastingschijven op basis van het bedrag aan belastbaar inkomen dat u in een jaar hebt verdiend. Deze marginale belastingtarieven vertegenwoordigen het hoogst mogelijke inkomstenbelastingtarief dat u zou kunnen betalen. Op dit moment zijn er zeven belastingschijven. Maar in welke belastingschijf u zich ook bevindt, u gaat dat tarief niet voor uw hele inkomen betalen. In plaats daarvan wordt uw belastbaar inkomen opgedeeld in brokken die overeenkomen met elk belastingtarief, en betaalt u het bijbehorende tarief voor elk van die brokken. Stel dat u vorig jaar $ 37.450 verdiende als een enkele indiener. Dat zou u in de belastingschijf van 15% plaatsen, maar u zou nog steeds het lagere tarief van 10% betalen over de eerste $ 9.225 die u verdiende. Dus als u de extra $ 100 zou nemen en $ 37.550 zou verdienen, zou u in de belastingschijf van 25% terechtkomen. Maar nogmaals, u betaalt slechts 25% van die $ 100. Uw effectieve belastingtarief zou lager zijn. Het andere dat u in gedachten moet houden met Amerikaanse inkomstenbelastingen, is dat er een groot aantal belastingverminderingen, belastingvrijstellingen en belastingaftrekken zijn die het bedrag dat mensen verschuldigd zijn, verlagen. Dus uw belastingaanslag zal nooit zo pijnlijk zijn als die belastingschijf van 25% u misschien doet denken.

Veel landen over de hele wereld hebben hun eigen progressieve inkomstenbelastingstelsels. Maar het blijkt moeilijk te meten hoe progressief het totale belastingstelsel van een land is, vooral in vergelijking met een ander land. Het is niet zo eenvoudig als kijken naar landen met de hoogste marginale belastingtarieven en besluiten dat ze een progressiever belastingbeleid hebben omdat er zoveel andere belastingen en belastingvoordelen een rol spelen. In de VS beweren sommige economen dat de progressiviteit van onze wet op de inkomstenbelasting de regressiviteit van vele andere belastingen die we betalen, compenseert. Als progressiviteit en regressiviteit zelfs woorden zijn. We hebben dus regressieve en progressieve belastingen behandeld.

Het derde type belastingen zijn proportionele belastingen. Proportionele belastingen vereisen hetzelfde percentage van het inkomen van alle belastingbetalers, ongeacht hoeveel ze verdienen. Een vlaktaks is een voorbeeld van een proportionele belasting. Je zult hier politici zien die vlaktaksen aanprijzen, deels omdat ze relatief eenvoudig zijn in vergelijking met de huidige ongelooflijk uitgebreide belastingwetgeving van de VS en omdat ze redelijk aanvoelen. Stel je een vlaktaks van 10% voor. De vrouw die $ 200.000 verdient, stuurt uiteindelijk $ 20.000 naar de overheid, terwijl de man die $ 20.000 verdient slechts $ 2.000 stuurt. Ze voelen allebei een kneepje van 10%. Economen die tegen de vlaktaks zijn, zeggen dat gevoelens geen plaats hebben in de belastingwetgeving. Ze beweren dat een vlaktaks niet zo eenvoudig of eerlijk is als het lijkt. Ten eerste zeggen ze dat het afschaffen van alle belastingaftrek, -vrijstellingen en -tegoeden die we eerder noemden, een groot deel van de economische besluitvorming die plaatsvindt zou kunnen veranderen, van sparen voor je pensioen op fiscaal beschermde rekeningen tot eigenwoningbezit en schenken aan goede doelen. . Al deze activiteiten worden aangemoedigd door de belastingwetgeving die we nu hebben. Zoals we eerder vermeldden, zijn er economen die beweren dat de progressieve inkomstenbelasting in de VS een aantal van onze andere, meer regressieve belastingen compenseert. Ze zeggen dat een vlaktaks de totale belastingdruk zou verschuiven van de rijken naar de lagere en middenbelastingen, waardoor ons bredere belastingbeleid in feite meer regressief zou worden. Dit alles is ingewikkeld, ook al klinkt het eenvoudig. Voordat u instemt met iemands plan om de belastingwetgeving te hervormen, moet u de tijd nemen om echt te lezen wat dit voor de economie zou kunnen betekenen, en ervoor zorgen dat u vertrouwd bent met alle implicaties.

Over implicaties van belastingbeleid gesproken, die kunnen ongelooflijk serieus en fascinerend zijn. Een slechte belastingkeuze van een regering kan en heeft geresulteerd in opstanden. Laten we naar de Gedachtenballon gaan. Een belastingopstand is de Amerikaanse Revolutie. Na het einde van de Zevenjarige Oorlog in 1763 moest Groot-Brittannië een enorme schuld afbetalen. Het moest ergens inkomsten voor genereren en keek naar de kolonisten in Amerika. In 1764 begon het Britse parlement belasting te heffen op de verkoop van melasse. In 1765 voerden ze de Stamp Act uit, die belastingen op papier en juridische documenten toevoegde. Kolonisten raakten steeds meer gefrustreerd door Britse functionarissen, zowel door belastingbeleid als door andere interventies. Hoe dan ook, je weet hoe het gaat. Geen belasting zonder vertegenwoordiging, Boston Tea Party, een grote oorlog, de Fransen bemoeien zich ermee en we eindigen met een vrij Amerika met belastingen en vertegenwoordiging (behalve in Washington D.C.). Meer recent was er in India nog een super interessante belastingopstand genaamd The Salt March. In 1930 hadden de Britten in India de leiding en hadden ze wetten die Indiërs verbood om zout te verzamelen of te verkopen. In plaats daarvan moesten ze het kopen van een Brits monopolie, dat een belasting van 8,2% op zout incasseerde. Mohandas Gandhi besloot de zoutbelasting te trotseren door 240 mijl naar de kust van de Arabische Zee te lopen om belastingvrij zout te verzamelen. Langs zijn route sloten steeds meer indianen zich bij hem aan in de vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid. Hij ging naar het strand, raapte een stuk zout op en overtrad de wet. Duizenden anderen volgden zijn voorbeeld en maakten en verkochten niet-Brits zout in een geweldloos verzet. De zoutmars kreeg veel aandacht in nieuwsrollen en kranten en bracht internationale aandacht voor de grotendeels geweldloze Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Dat allemaal vanwege belastingen. Bedankt Gedachteballon.

Natuurlijk zijn er andere manieren om het betalen van belastingen die u niet wilt betalen te omzeilen. Anders dan vechten of het starten van een massale beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid. Op basis van historische documenten weten we dat mensen al jaren weglopen van het betalen van belasting. Sommigen pakken letterlijk hun huis op en verlaten het. Andere mensen hebben loopbaantrajecten ontdekt die hen uit belastingaanslagen halen. Historici denken dat sommige Europese mannen in de Middeleeuwen monniken werden om belasting te ontlopen. Er is bewijs dat sommige Chinese mannen zich bij boeddhistische kloosters aansloten om onder het betalen van belasting uit te komen. Er is genoeg ruimte voor onenigheid over hoe groot de overheid zou moeten zijn en wat ze wel en niet zou moeten doen. Al die discussies zijn belangrijk voor u als belastingbetaler en als iemand die profiteert van belastingheffing en overheidsdiensten. Maar zoals we keer op keer zeiden, zijn er sommige diensten die de markt gewoon niet zal bieden, sommige beschermingen die het niet kan garanderen. Niemand houdt ervan belasting te betalen, maar we houden wel van wat ze voor ons doen. Bedankt voor het kijken. We zien je volgende week.

Bedankt voor het kijken naar Crash Course Economics. Het is gemaakt met de hulp van al deze fijne mensen, die ook denken dat zoutbelasting ongelooflijk regressief is. Je kunt Crash Course voor iedereen voor altijd helpen behouden door de show op Patreon te steunen. Patreon is een vrijwillige abonnementsservice, waarbij je helpt de show te maken met je maandelijkse niet-fiscaal aftrekbare bijdrage en beloningen krijgt. Bedankt voor het kijken, en vergeet niet: de volgende belastingschijf is niet zo eng.