De verzoeking van Christus (2023)

Volgens drie van de evangeliën ging Jezus na zijn doop de woestijn in om veertig dagen en veertig nachten te vasten. Gedurende deze tijd verscheen Satan aan Jezus en probeerde hij hem drie keer te verleiden. Op fol. 202v. Het lijkt de passage, een paar pagina's later (fol. 204r), uit deEvangelie van Lukas 4:9-12:

⁹Toen nam de duivel hem mee naar Jeruzalem, plaatste hem op de top van de tempel en zei tegen hem: "Als u de Zoon van God bent, spring dan van hier naar beneden, want er staat geschreven: 'Hij zal zijn engelen bevelen over u ., om je te beschermen' en 'Op hun handen zullen ze je dragen, zodat je je voet niet aan een steen stoot.'”¹²Jezus antwoordde hem: "Er wordt gezegd: 'Stel de Heer, uw God, niet op de proef.'"

^{Figuur 1.Folio 202v, de verzoeking van Christus. © De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin.}

Dit is een unieke weergave van de scène en is raadselachtig.

• Het is niet duidelijk waarom deze passage ter illustratie werd gekozen boven vele andere, meer theologisch belangrijke.
• Het bevat een aantal kenmerken die niet direct verband houden met de bijbelpassage.

Jezus Christus wordt groot afgebeeld, zowel bovenop als achter een zeer versierd gebouw, waarvan wordt aangenomen dat het de oudtestamentische tempel van Salomo vertegenwoordigt(1 Koningen 6.6). De kunstenaar uit het Book of Kells koos ervoor om dit te illustreren in de vorm van een vroege Ierse houten kerk – gekenmerkt door zijn kleine rechthoekige vorm en steil schuin dak. De kleuren die in de decoratie zijn gebruikt - blauw, rood en paars - weerspiegelen de kleuren die een ander oudtestamentisch gebouw sierden, Mozes' Tabernakel, dat was versierd met stoffen gordijnen in deze kleuren(Exodus 25-27).

^{Fig. 2.Detail van de tempel© De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin. Afb. 3. Temple MacDara, Co. Galway toont de kenmerkende vorm van vroege Ierse kerken. © De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin.}

In de context van de westerse kunst is de figuur van de duivel een zeer vroege weergave van de vorm waarmee we nu vertrouwd zijn - inktzwart (hoewel oorspronkelijk met meer rood en bruin), met gespleten voeten en een draaiende tong. Zijn belang met betrekking tot Jezus Christus blijkt duidelijk uit zijn kleinere formaat en het feit dat hij onder de Christusfiguur staat. Desalniettemin wilde de kunstenaar, of een vroege lezer, het punt benadrukken, en microscopische analyse heeft onthuld dat de figuur meerdere keren werd gestoken.

^{Afb. 4.De duivel© De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin. Afb. 5.Close-up beeld met de steeksporen© De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin.}

Hoewel de bovenstaande kenmerken het verhaal in de Bijbel lijken weer te geven, passen andere kenmerken er niet bij. Een figuur met een aureool die in de deuropening van de tempel staat, houdt gekruiste staven vast. Deze houding wordt meestal geïnterpreteerd als Christus de Rechter of de Zegevierende Christus, en is te vinden op enkele iets latere hoge kruisen.

^{Afb. 6.Figuur in de deuropening van de tempel© De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin. Afb. 7. Figuur van Jezus Christus als Rechter/Zegevierende Christus op het tiende-eeuwse hoge kruis in Termonfechin, Co. Louth. © De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin.}

Rondom het gebouw staan ​​massa's figuren. Dit is in tegenspraak met de Bijbel, die spreekt over het isolement van Christus tijdens de verzoekingen. De kunstenaar heeft moeite gedaan om de gezichten anders te laten lijken. Misschien is dit een verwijzing naar de tweede verleiding, waarin Jezus Christus naar een hoge plaats werd geleid, alle koninkrijken van de wereld liet zien en beloofde dat ze van hem zouden zijn als hij de duivel aanbad.(Lukas 4:5-8).

^{Afb. 8. en Afb. 9. Gezichten in de menigte(fol. 202v). © De raad van Trinity College, Universiteit van Dublin.}

Sommige geleerden suggereren dat de illustratie, samen met het herinneren van de verleiding(en), bedoeld was om een ​​meer metaforische betekenis te hebben. Gebruikmakend van het bewijs van hedendaagse bijbelcommentaren, suggereren ze dat de tempel letterlijk het lichaam van de kerk is, met Jezus Christus als het hoofd. De figuur bij de deuropening zou een veel voorkomende metafoor van die tijd kunnen vertegenwoordigen - het idee van een heilige of heilige figuur als een 'zuil' of ondersteuning van de kerk, terwijl de mensen beneden de 'levende stenen' van de kerk zijn.