De ultieme gids voor verlichte absolutisten voor AP® Euro History (2023)

Verlicht absolutisme komt misschien bijna over als een oxymoronische term, en je zou er niet ver vanaf zijn om dit aan te nemen. Het was een van die bizarre voorbeelden van historische tegenstrijdigheid, waarin een tijdperk dat zich bezighield met vrijheid en individuele vrijheid botste op een tijdperk dat tegelijkertijd geobsedeerd was door despotische heersers die zich zorgen maakten over hun absolutistische politieke controle. Oxymoronisch of niet, het AP® European History Exam houdt ervan om ingewikkelde onderwerpen zoals deze te testen. Maar maak je geen zorgen; we hebben deze AP® Euro-recensie over de Enlightened Absolutism-beweging gemaakt om dit ogenschijnlijk complexe onderwerp veel eenvoudiger te maken.

Het is waar dat Enlightened Absolutism op een vreemd punt staat in het AP® European History-curriculum, maar deze AP® Euro-review bevat alles wat je moet weten voor je aanstaande examen. We schetsen niet alleen de details die de beweging kenmerkten, maar plaatsen ze ook in de juiste historische context.

Bovendien behandelen we alle sleutelfiguren die deel uitmaakten van de Enlightened Absolutism-beweging. En tot slot sluiten we deze AP® Euro-review af met een gedetailleerde uitleg van de manieren waarop deze term en de bijbehorende historische figuren hoogstwaarschijnlijk zullen verschijnen op uw aanstaande AP® European History-examen.

Zet dus uw denkpetten uit het Verlichtingstijdperk op en denk als een despoot, zodat u uw komende AP® Euro-examen kunt domineren.

Wat is verlicht absolutisme?

Voordat we ingaan op de sleutelfiguren van het verlichte absolutisme in deze AP® Euro-spoedcursus, laten we even kort samenvatten waar deze mensen werkelijk in geloofden.

Verlicht absolutisme is in feite het geloof in rationaliteit uit het Verlichtingstijdperk en de zorg voor sociale problemen, maar vermengd met het geloof in een absolute monarchie of despotisme. Ter info, het wordt ook wel verlicht despotisme en welwillend absolutisme genoemd.

Wat dit betekent is dat monarchieën hun absolute heersende macht rechtvaardigden door middel van 18^een begin 19^ezorgen over onderwijs, gezondheid, rechtsorde, individuele rechten en tolerantie. In plaats van hun autoriteit te vinden in religieuze autocratie, leken deze heersers (vooral in Europa) op denkers als Montesquieu, Voltaire en Hobbes.

Frederik de Grote zei het eigenlijk vrij goed in een brief aan Voltaire:

Laten we de waarheid toegeven: de kunsten en filosofie strekken zich uit tot slechts weinigen; de enorme massa, de gewone volkeren en het grootste deel van de adel blijven wat de natuur hen heeft gemaakt, dat wil zeggen wilde beesten.

Dat is nogal de verklaring. Maar het geeft nauwkeurig weer hoe verlichte absolutisten over de monarchie (of in dit geval over zichzelf) dachten. Ze verwoordden vaak de overtuiging dat het gewone volk een welwillende absolute leider nodig had, iemand die voor hun behoeften zorgde en orde schepte in een wereld die werd bepaald door chaos.

Maar het ging ook over zoveel meer. Deze verlichte absolutisten moedigden vaak meer democratische participatie aan in de staten die ze bestuurden. Ze deden dit vaak door wetten in te voeren ten behoeve van hun volk, onderwijs te financieren en zelfs de productie van kunst en wetenschap aan te moedigen. Het idee was om hun onderdanen ten goede te komen, maar het werd vaak gedaan volgens het geloof van de heerser en alleen het geloof van de heerser.

In feite was Frederik de Grote waarschijnlijk de meest uitgesproken aanhanger van de beweging zelf. Maar daarover later meer. Laten we eerst het verlichte absolutisme in de juiste context plaatsen.

Verlicht absolutisme in context plaatsen

Waarom vond dit plaats? Klinkt het niet een beetje vreemd dat monarchen zich wendden tot de ideeën van de Verlichting als een manier om hun autoriteit te rechtvaardigen? Je zou terecht dit soort vragen stellen. En ja, het was een beetje vreemd. Maar op een bepaalde manier is het ook heel logisch.

Zoals u wellicht weet uit uw andere AP® Euro-onderzoeken, waren absolute monarchieën vóór de 18e eeuw een ware rage. Dit soort allesomvattende politieke autoriteit werd belichaamd in koningen en koninginnen zoals Jacobus VI van Schotland, Peter I de Grote van Rusland en koning Lodewijk XIV van Frankrijk. Koning Lodewijk XIV zei zelfs ooit: "L'état, c'estmoi!" Of: "Ik ben de staat!"

Dit citaat belichaamde de absolute monarchieën. Ze geloofden in totale controle en rechtvaardigden die controle in religieuze termen. Ze geloofden dat ze religieus waren gekozen om over het volk te heersen.

Ze geloofden vooral dat hun macht absoluut was. Het was eigenlijk door God verordend. Dat betekende dat het niet kon worden aangevochten en dat als de mensen leden, dat dan wel de wil van God moest zijn.

Maar de Verlichting kwam in de 18^eeeuw die de rol van religie in menselijke relaties in twijfel begon te trekken. In plaats daarvan begonnen de denkers van de Verlichting te geloven in rationalisme, de mensen in een mensgerichte regering en een afhankelijkheid van wetenschap in plaats van religie.

Een snel overzicht van de Verlichting

Voordat we te diep ingaan op de belangrijkste historische figuren van de bewegingen van het Verlichte Absolutisme, laten we een korte samenvatting van de Verlichting zelf bekijken. Je weet hier hopelijk al een beetje van van je AP® Euro History-studies, maar het kan nooit kwaad om een ​​samenvatting te hebben.

De Verlichting was een 18^eeeuwse intellectuele, politieke en sociale beweging die een groot deel van het Europese denken over het hele continent kenmerkte. Iedereen was hierin geïnteresseerd, van koningen tot filosofen tot boeren. Met de hulp van revolutionaire denkers als Voltaire, Descartes, Montesquieu, Spinoza enz. raasde er een beweging door Europa die de religieuze en monarchale heerschappij op bijna elk aspect ervan uitdaagde.

Dit omvatte de religieuze dominantie van moraliteit en ethiek, het standpunt van de kerk over de natuurlijke wereld en de absolutistische monarchale heerschappij en bestuur. Nieuwe ideeën over vrijheid, tolerantie, vooruitgang en vooral liberaal bestuur begonnen zich te vormen.

Het werd zo machtig dat de heersende elites van Europa verlichtingsgedachten begonnen te spuien, ook al leken hun macht en controle vaak in tegenspraak met wat deze denkers probeerden te zeggen.

Sleutelfiguren in de beweging van het verlichte absolutisme

In de 18^eeeuw werd de vraag voor koningen en koninginnen: hoe rechtvaardigen we onze heerschappij in het kielzog van deze verlichte idealen? Verlicht absolutisme werd de oplossing. Het nam de overtuigingen in vrijheid, vooruitgang en tolerantie op in de allesomvattende heerschappij van zijn despoten.

Laten we nu eens kijken naar enkele van de belangrijkste figuren in de Enlightened Absolutist-beweging:

Frederik de Grote van Pruisen

Als de Absolutisten van de Verlichting een leider hadden gehad, dan was het Frederik de Grote geweest. Hij was de koning van Pruisen tussen 1740 en 1786, pal in het midden van de verlichtingsbeweging in filosofie en wetenschap.

Frederik de Grote was bevriend geraakt met de Franse filosoof Voltaire en werd een liefhebber van het Franse denken en filosofie in het algemeen. Hij geloofde in de modernisering van de Pruisische staat door de levens van zijn onderdanen te verbeteren. Dergelijke ideeën kwamen tot uiting in zijn brieven aan Voltaire en werden al snel een symbool van de verlichte absolutistische beweging.

Tijdens zijn regeerperiode als monarch probeerde hij een verfijnde staatsbureaucratie te creëren die in staat was de mensen waarover hij regeerde te leiden. Hij implementeerde ook een aantal religieuze beleidsmaatregelen die tolerantie en acceptatie van religieuze minderheden aanmoedigden. Bovendien stond hij de persvrijheid toe, moedigde hij de kunsten aan en was hij voorstander van wetenschappelijke en filosofische inspanningen. Al deze dingen zouden de vorige generaties Pruisische vorsten angst hebben bezorgd.

Catharina de Grote van Rusland

Catharina de Grote was een tijdgenoot van Frederik de Grote en heerste over het Russische volk tot 1762. Ze wordt "de Grote" genoemd omdat ze een tijdperk van welvaart voor het Russische rijk inluidde. Haar ambtstermijn als monarch was echter een beetje wankel. Ook al geloofde ze volmondig in het verlichte absolutisme, ze had moeite om het beleidsmatig te implementeren. Het is je misschien opgevallen dat de enorme omvang van Rusland dit een thema heeft gemaakt door de geschiedenis heen.

Hoe dan ook, Catherine maakte er een prioriteit van om de steden die aan de rest van West-Europa grensden te moderniseren, en zelfs nieuwe steden te creëren om ermee te concurreren. Ze behandelde religie onverschillig en gebruikte kerkland om de staat te helpen financieren. Bovendien probeerde ze nieuwe wettelijke rechten toe te passen op de klasse van lijfeigenen, ook al weigerden veel landeigenaren hieraan te voldoen.

Haar belangrijkste bijdragen waren echter in de kunsten en het onderwijs. Ze hielp de Russische Verlichting voort te stuwen door muziek, schilderkunst en architectuur aan te moedigen. Ze creëerde ook de eerste door de staat gefinancierde instelling voor hoger onderwijs voor vrouwen in heel Europa. Maar nogmaals, ze stond ook enigszins onverschillig tegenover de benarde situatie van de horige klasse, wat resulteerde in een verscheidenheid aan opstanden tijdens haar heerschappij.

Jozef II van Oostenrijk

Joseph II wordt samen met Catharina de Grote en Frederik de Grote beschouwd als de drie meest invloedrijke absolutistische monarchen van de Verlichting. Dus als je niemand anders bestudeert in dit AP® European History Review, zorg er dan voor dat je aandacht besteedt aan deze drie.

Net als Catherine geloofde Joseph II vrij oprecht in de idealen van de Verlichting, maar hij had moeite om die gedachten in praktijk en beleid om te zetten. Hij wilde uiteindelijk zijn onderdanen gelukkig maken, maar alleen volgens zijn eigen ideeën en overtuigingen.

Hij probeerde dit te doen door een groot deel van de staatsbureaucratieën te herstructureren, de meest wrede straffen voor het overtreden van de wet af te schaffen en basisonderwijs tot een verplichte vereiste voor alle jongens en meisjes te maken. Bovendien beperkte hij de rol van de katholieke kerk in de dagelijkse gang van zaken ernstig. Maar net als zijn tijdgenoten kwam Joseph in de problemen toen oudere opvattingen over monarchale controle zijn ideeën uitdaagden.

Frederik VI van Denemarken

Frederik VI was een minder bekende voorstander van het verlichte absolutisme. Hij regeerde Denemarken van 1808 tot 1814 - een relatief korte regeerperiode in vergelijking met veel van de anderen. Maar zijn beleid en veel van zijn ideeën waren door en door verlicht.

De belangrijkste hiervan was de instelling van de democratische Assemblies of the Estate. Deze staatsbureaucratie gaf gewone burgers een actievere stem in politieke aangelegenheden. Bovendien was Frederick een groot voorstander van de wetenschappen, en in het bijzonder de astronomie.

Koning Carlos III van Spanje

Koning Carlos van Spanje had het ongelukkige geluk een imperium in puin te erven van 1759 tot 1788. Maar ondanks de tegenslagen die tegen hem waren (of misschien vanwege hen), wendde hij zich tot de waarden van het verlichte absolutisme als een manier om controle te verwerven in een land dat in de moderne wereld werd geworpen.

Na de Gouden Eeuw van Spanje had het land het moeilijk. Het leger was zwak en het geld raakte op. DUS, toen Carlos III de controle kreeg, wendde hij zich tot een aantal behoorlijk grote veranderingen om te proberen de zaken om te draaien.

Hij probeerde de katholieke kerk te distantiëren van alle politieke aangelegenheden, waardoor de rol van kloosters in het dagelijks leven werd verzwakt. Bovendien drong hij aan op onderwijs in de wetenschappen, kunsten en filosofie door universitair onderzoek aan te moedigen. Hij slaagde er zelfs in om weg te blijven van een serieuze oorlog. Dit alles hielp om aanzienlijk respect te verdienen van de mensen waarover hij regeerde.

Helaas voor Carlos II duurden zijn hervormingen niet al te lang. Terwijl ze op hun plaats waren, zorgden ze daadwerkelijk voor de verbetering van het leven en de gezondheid van de gemiddelde Spanjaard, maar na zijn dood zouden zijn inspanningen grotendeels worden uitgehold. Spanje

Napoleon Bonaparte

Napoleon lijkt misschien een vreemde keuze om met deze anderen mee te gaan, aangezien hij niet echt herinnerd wordt vanwege zijn rol in de monarchie. Maar hij was eigenlijk een van de belangrijkste figuren in de beweging van de verlichte absolutisten. Zijn heerschappij als keizer van Frankrijk tussen 1804 en 1814 zou herinnerd worden als zowel despotisch als zeker verlicht tegelijk.

Wat u echt moet weten voor het AP® Euro-examen is zijn Napoleontische code. Deze zijn enorm belangrijk om te onthouden voor je AP® cursus Europese geschiedenis, aangezien het bijna elke hoek van het continent heeft beïnvloed. Toen Napoleon zijn rijk uitbreidde, moest hij het op de een of andere manier ordelijk houden. Dus creëerde hij een wettelijke code die het hele Franse rijk bestreek en maakte de wetten enigszins vergelijkbaar tussen de regio's. Uiteindelijk verenigde hij een aantal verschillende bureaucratieën en creëerde hij een rationeel rechtssysteem gebaseerd op de waarden van de Verlichting.

Ondanks het belang van de Napoleontische Code bij het streven naar rechtsstelsels en bureaucratieën van de Verlichting in heel Europa, was Napoleon nog steeds een tiran. Hij zou zijn heerschappij in heel Europa zeker niet zonder slag of stoot opgeven.

Voltaire

Voltaire was niet alleen een sleutelfiguur in de Verlichting, hij was ook een fan van het Verlichtingsabsolutisme. Als een van de oprichters van de beweging was hij er iets eerder dan de andere AP® European History-figuren die we tot nu toe hebben behandeld. Hij leefde van 1694 tot 1778.

Zoals veel verlichtingsdenkers. Voltaire geloofde in de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van godsdienst en de scheiding van kerk en staat. Hij stond bekend om zijn scherpe satires, die hem in Frankrijk in de problemen brachten. Hij werd uiteindelijk verbannen naar Engeland, waar hij een voorliefde kreeg voor de Britse constitutionele monarchie. Frankrijk was toen nog absolutistisch.

Hierdoor raakte hij bevriend met vorsten zelf, waaronder Frederik de Grote. Ze hadden allebei medelijden met het belang van een welwillende despoot in de regering. Hij trok zelfs een tijdje in het paleis van Frederick, omdat ze het zo eens waren over politieke heerschappij en macht.

Verlicht absolutisme en het AP® examen Europese geschiedenis

Dit zijn dus enkele van de belangrijkste cijfers die u moet weten voor uw aanstaande AP® European History-examen. Maar datums en namen zijn niet goed genoeg om die 5 op de test te krijgen. En we laten je niet in de steek door deze AP® European History review hier te beëindigen. Maak je geen zorgen; we hebben u gedekt.

Je moet jezelf afvragen, wat zijn de patronen hier?

Er zijn een paar grote ideeën waar u aan moet denken voor het AP® Euro-examen. Ten eerste, wat verbindt al deze mensen? Als je door deze stukjes informatie kijkt, zou je moeten kunnen opmaken dat de meeste Absolutisten van de Verlichting een paar dingen gemeen hadden. Ze wilden allemaal dat religie sterk werd verminderd in politieke aangelegenheden en in de samenleving. Ze wilden elk hun staatsbureaucratieën omvormen tot moderne instellingen die in staat waren om voor het grootste deel van de bevolking te zorgen. Ze geloofden allemaal in waarden uit het Verlichtingstijdperk, zoals het belang van onderwijs, de wetenschappen en filosofisch rationalisme. Dit resulteerde vaak in de oprichting van door de staat gefinancierde scholen en de vorming van nieuwe rechtsstelsels zoals de Napoleontische Code.

Ten tweede, beschouw dit als een overgangspunt in de geschiedenis. Deze leiders en denkers bevonden zich midden in het absolutisme en de liberale revoluties. De volkeren van Europa begonnen net na te denken over zaken als vrijheid en wettelijke rechten, terwijl de monarchen probeerden hun controle te behouden. Je kunt het conflict van deze tijdperken zien door alleen maar te kijken naar de profielen van sleutelfiguren van de Absolutisten van de Verlichting, zoals we hebben gedaan in dit AP® European History Review.

En tot slot, een ding om te overwegen is het gecompliceerde verhaal hier. Het zou een beetje tegenstrijdig moeten lijken dat een keizer als Napoleon in de Verlichting geloofde. Dat komt omdat veel van deze Verlichtingsabsolutisten het moeilijk hadden om hun beleid uit te voeren. In bepaalde gevallen, zoals die van Catharina de Grote, kon ze gewoon niet iedereen in haar rijk bereiken. De lijfeigenen leden veel meer dan welke andere sociale groep dan ook en ze gebruikten zelf de waarden en leerstellingen van de Verlichting om revoluties tegen Catharina's heerschappij te beginnen.

Maar wat is een betere manier om na te denken over een AP® Euro-testvoorbereiding dan door te kijken naar een voorbeeld van hoe het zelf zou kunnen werken? Laten we deze vraag met gratis antwoord van de2003 AP® examen Europese geschiedenis:

“Beschrijf en analyseer de invloed van de Verlichting op zowel de elitecultuur als de populaire cultuur in de achttiende eeuw.”

Hoewel, door deze AP® European History review over de Verlichting door te lezenAbsolutismebeweging, kunnen we misschien niet concreet praten over populaire cultuur, we zouden op dit punt een paar ideeën moeten hebben over hoe we deze vraag met betrekking tot de eliteculturen van Europa kunnen geven en beantwoorden. Vorsten en keizers zijn inherent elite en door te kijken naar de ervaringen, het beleid en de overtuigingen van individuen zoals Catharina de Grote of Napoleon Bonaparte, zouden we in staat moeten zijn om een ​​antwoord te zien ontstaan.

Ten eerste weten we al dat de Verlichting de scheiding van kerk en staat aanmoedigde, rationalisme in de staat aanmoedigde (met name door een concrete rechtsorde), waarden als persvrijheid aanmoedigde en het belang van de wetenschappen en individuele gedachten.

Van de Napoleontische code tot de leerplicht voor jonge kinderen in het regime van Joseph II, er zijn tal van voorbeelden van hoe en waarom de Verlichting doordrong tot de elitaire kringen van 18^eeeuw Europa.

Laten we een ander voorbeeld bekijken. Deze komt uit deAP® European History examen uit het jaar 2004:

“Analyseer de verschuivingen in de Europese machtsverhoudingen in de periode tussen 1763 en 1848.”

Dit is een perfect voorbeeld van hoe de term Enlightened Absolutism eigenlijk zou kunnen opduiken als een soort van tangentieel onderwerp op het AP® European History-examen. Zoals we hierboven hebben besproken, was wat we in deze AP® Euro review hebben besproken eigenlijk een klein overgangspunt in de Europese geschiedenis. Deze AP® Euro-examenvraag stelt in wezen vragen over het tijdperk van liberale revoluties (d.w.z. de Franse revolutie, de Haïtiaanse revolutie, enz.), maar door degenen die uw examen beoordelen te laten zien dat, zoals alle geschiedenissen, deze ook in overgang.

Je kunt een essay als het zijne beginnen met een korte maar fijne bespreking van hoe Absolutisten van de Verlichting het compromis vormden tussen de absolutistische monarchieën en de grote liberale revolutionairen. De cijfers die we hierin hebben besprokenAP® Euro reviewkarakteriseren de "shift" eigenlijk perfect.

Dus voor uw aanstaande AP®Europese geschiedenisexamen, zorg ervoor dat je goed kijkt naar wat we hebben behandeld in deze AP® European History Review over de verlichte absolutisten van de 18^een begin 19^eeeuwen. Vergeet niet na te denken over het grote geheel en de relatie tussen het denken in het Verlichtingstijdperk en het beleid dat deze sleutelfiguren voerden.

Als u dit doet, bent u veel dichter bij het behalen van een vijf voor uw aanstaande AP® European History-examen. Succes!

Op zoek naar AP® Europese geschiedenis praktijk?

Kickstart your AP® European History prep met Albert.Begin vandaag nog met uw AP®-examenvoorbereiding.